Οι μελέτες της ΕΜΕΚΑ έχουν δείξει ότι η κλιματική αλλαγή πρέπει να αποτελεί βασικό και οριζόντιο κριτήριο στη χάραξη πολιτικής, καθώς επηρεάζει σχεδόν όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας.
Όπως αναφέρεται στην έκδοση «Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα» (ΕΜΕΚΑ, 2011), το κόστος αντιμετώπισης των επιπτώσεων από την αλλαγή του κλίματος, εάν δεν υπάρξει δράση για την αντιμετώπισή της σε παγκόσμιο επίπεδο («σενάριο μη δράσης»), προβλέπεται ιδιαίτερα υψηλό και αναμένεται έως το 2100 να ξεπεράσει τα 700 δισεκ. ευρώ, εκφρασμένο ως μείωση του ΑΕΠ σε σχέση με το έτος βάσης (2008).
Πέρα από τις δράσεις μετριασμού της κλιματικής αλλαγής στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών πολιτικών, οι μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει σημαντικό όφελος και από τις δράσεις προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, οι οποίες μπορούν να θωρακίσουν την οικονομία και να μετριάσουν τις ζημιές. Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα οι επενδύσεις σε μέτρα προσαρμογής οδηγούν σε μείωση του κόστους από την κλιματική αλλαγή σχεδόν κατά 30%.
Πολιτικές μετριασμού της κλιματικής αλλαγής είναι για παράδειγμα ο φόρος επί των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και τα συστήματα εμπορίας εκπομπών, οι οποίες στοχεύουν να διορθώσουν τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και να βοηθήσουν τη μετάβαση σε μία οικονομία χαμηλών εκπομπών.
Όσον αφορά την ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με την κατάταξη των σημαντικότερων κλιματικών κινδύνων, ο τομέας που αναμένεται να πληγεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή είναι η γεωργία, ενώ οι επιπτώσεις στον τουρισμό και τα παράκτια συστήματα θα επηρεάσουν σημαντικά το εισόδημα των νοικοκυριών και την οικονομία συνολικά. Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης ο τομέας των υδάτινων αποθεμάτων, λόγω των συνεπειών του στη γεωργία και στην ύδρευση.