EN

Άρθρα & Συνεντεύξεις

  • Κοινοποίηση:

Άρθρο γνώμης του Διοικητή Γ. Στουρνάρα στην online έκδοση της εφημερίδας Handelsblatt

23/07/2020 - Άρθρα & Συνεντεύξεις

Μετά την πανδημία COVID-19: Προκλήσεις και ευκαιρίες για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στη ζώνη του ευρώ
H πανδημία του κορωνοϊού (COVID-19) έφερε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στη ζώνη του ευρώ αντιμέτωπους με μια διαταραχή πρωτοφανών διαστάσεων. Και όπως και στην περίπτωση προηγούμενων προκλήσεων για την ευρωπαϊκή συνοχή – π.χ. η συναλλαγματική κρίση στα τέλη του 1992 και η κρίση δημόσιου χρέους το 2012 – οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ανταποκρίθηκαν με ένα πρώτο γύρο μέτρων που μειώνουν δραστικά τις επιπτώσεις της διαταραχής. Τα μέτρα πολιτικής που υιοθέτησε η ΕΚΤ συνέβαλαν στη διατήρηση ευνοϊκών χρηματοδοτικών συνθηκών, στηρίζοντας τη ροή πιστώσεων στην οικονομία. Οι εθνικές δημοσιονομικές αρχές επίσης παρενέβησαν για να συγκρατήσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ανεργία. Πρόσθετες πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί σε επίπεδο ΕΕ. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να εγκρίνει την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη δημιουργία ενός νέου προσωρινού μέσου ανάκαμψης, του «Next Generation EU», με προϋπολογισμό 750 δισεκ. ευρώ, θα εξασφαλίσει κρίσιμης σημασίας πόρους για τη στήριξη της ανάκαμψης, ενώ παράλληλα αποτελεί μία επιπλέον ένδειξη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Είναι σημαντικό ότι η αρχική πρόταση δεν αποδυναμώθηκε ουσιωδώς κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και ότι το πακέτο κατά το μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από επιχορηγήσεις επενδύσεων και σε μικρότερο βαθμό από δάνεια. Τυχόν ουσιώδης αποδυνάμωση της αρχικής πρότασης θα αποδυνάμωνε αντίστοιχα και την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Αυτά τα μέτρα είναι, εξ ορισμού, προσωρινού χαρακτήρα. Δεν αντιμετωπίζουν διαρθρωτικές αδυναμίες της νομισματικής ένωσης. Όπως και σε προηγούμενες κρίσεις, η ζώνη του ευρώ θα πρέπει να αξιοποιήσει τα διδάγματα από τη σημερινή συγκυρία για να δημιουργήσει μια πιο ανθεκτική αρχιτεκτονική. Αυτό σημαίνει ότι όσες κινήσεις έχουν ήδη γίνει προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ολοκληρωθούν και θα πρέπει επίσης να αναληφθούν νέες πρωτοβουλίες. Η ανάγκη να ολοκληρωθεί η Τραπεζική Ένωση, με τη θέσπιση ενός πανευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων, έχει καταστεί ακόμη πιο επιτακτική. Η τρέχουσα ύφεση θα οδηγήσει σε υποβάθμιση της ποιότητας των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών. Ως εκ τούτου, θα χρειαστούν περαιτέρω δράσεις στον τραπεζικό τομέα, π.χ. αξιοποίηση των εταιριών διαχείρισης προβληματικών στοιχείων ενεργητικού (AMC) για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ΟΝΕ, πραγματοποιήθηκαν αποφασιστικά βήματα προς μια πληρέστερη νομισματική ένωση κάθε φορά που διαφαίνονταν ατέλειες στον αρχικό σχεδιασμό της. Από αυτή την άποψη, η παρούσα κρίση δεν διαφέρει από τα προηγούμενα επεισόδια. Η κρίση δημόσιου χρέους πριν από δέκα χρόνια οδήγησε σε μια σειρά σημαντικών βελτιώσεων στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, όπως η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού και του Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης. Ωστόσο, παρά την πρόοδο αυτή, το εγχείρημα της ΟΝΕ παραμένει ανολοκλήρωτο. Στα επόμενα άρθρα μου που θα δημοσιευθούν σ’ αυτή τη σειρά θα εξετάσω πιθανές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της νομισματικής ένωσης.

Δείτε το άρθρο όπως δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο της Handelsblatt:

Die Krise kann der Währungsunion als Reformmotor dienen
Yannis Stournaras

Covid-19 hat die politischen Entscheidungsträger des Euro-Raums vor eine Herausforderung noch nie da gewesenen Ausmaßes gestellt. Wie schon bei früheren Herausforderungen für den europäischen Zusammenhalt – einschließlich der Wechselkurskrise von Ende 1992 und der Staatsschuldenkrise von 2012 – haben sich die Entscheidungsträger mit einer ersten Runde von Maßnahmen der Situation gewachsen gezeigt.
Die Politik der EZB hat dazu beigetragen, günstige Finanzierungsbedingungen aufrechtzuerhalten und den Kreditfluss an die Wirtschaft zu unterstützen. Die nationalen Finanzbehörden haben Maßnahmen ergriffen, um die Auswirkungen der Pandemie auf die Arbeitslosigkeit einzudämmen.
Auf EU-Ebene wurden zusätzliche Initiativen ergriffen. Die Entscheidung des Europäischen Rats, den Vorschlag der Europäischen Kommission zur Schaffung eines neuen, zeitlich befristeten Konjunkturbelebungsinstruments, der „EU der nächsten Generation“, mit einer finanziellen Feuerkraft von 750 Milliarden Euro anzunehmen, wird entscheidende Ressourcen zur Unterstützung des Aufschwungs bereitstellen.
Gleichzeitig liefert sie einen weiteren Beweis für die europäische Solidarität. Es ist wichtig, dass der ursprüngliche Vorschlag während der Verhandlungen nicht wesentlich abgeschwächt wurde und der größte Teil des Pakets Zuschüsse für Investitionen statt Darlehen enthält. Andernfalls wäre auch die Erholung der europäischen Wirtschaft geschwächt worden.
Diese Maßnahmen sind als vorübergehende Hilfen konstruiert. Sie zielen nicht auf strukturelle Schwächen der Währungsunion. Wie in früheren Krisen wird die Euro-Zone die Lehren aus der aktuellen Situation ziehen müssen, um eine robustere Architektur zu schaffen.
Weitere Maßnahmen notwendig
Das bedeutet, dass einige frühere Schritte in diese Richtung abgeschlossen und neue Initiativen ergriffen werden müssen. Die Vollendung der Bankenunion mit der Einrichtung eines europaweiten Einlagensicherungssystems ist noch dringlicher geworden.
Die gegenwärtige Rezession wird zu einer Herabstufung der Qualität der Aktiva der Banken führen. Daher werden wir weitere Maßnahmen im Bankensektor benötigen, wie den Einsatz von Vermögensverwaltungsgesellschaften, um wirksam mit notleidenden Krediten umzugehen.
Entscheidende Schritte hin zu einer vollständigeren Währungsunion wurden Im Laufe ihrer Geschichte dann unternommen, wenn die Mängel im ursprünglichen Entwurf offensichtlich wurden. Aus dieser Perspektive unterscheidet sich die gegenwärtige Krise nicht von vergangenen Episoden.
Die Staatsschuldenkrise vor fast zehn Jahren führte zu einer Reihe bedeutender Verbesserungen in der Architektur das Euro-Raums, wie die Schaffung des Europäischen Stabilitätsmechanismus, des Einheitlichen Bankaufsichtsmechanismus und des Einheitlichen Abwicklungsmechanismus.
Doch trotz dieser Fortschritte bleibt die Wirtschafts- und Währungsunion ein unvollendetes Projekt. In meinen kommenden Beiträgen zu dieser Reihe werde ich mögliche Veränderungen in der Architektur der Währungsunion diskutieren.

 


​​ 
Αυτό το website χρησιμοποιεί cookies για την βελτιστοποίηση της εμπειρίας σας. Μάθετε περισσότερα
Αποδέχομαι