Ιστορία των κτιρίων

Ένα τοπόσημο που εμπνέει αίσθημα σταθερότητας και εμπιστοσύνης.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, στα πρώτα 10 χρόνια λειτουργίας της (1928-1938), στηρίχθηκε στις υποδομές της Εθνικής Τράπεζας, τόσο ως προς την ουσιαστική λειτουργία, όσο και ως προς την αρχική της στέγαση και  στελέχωση. Μέχρι τη μεταφορά της σε ιδιόκτητο κτίριο το 1938, στεγαζόταν σε κτίριο  της Κτηματικής Τράπεζας στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου (Πανεπιστημίου) 28.

Σταδιακή επέκταση του αρχικού κτιρίου σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο.

Στο τέλος της δεκαετίας του ’30, μόλις δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της Τράπεζας, ο αριθμός των υπαλλήλων που εργάζονταν σε αυτό το σύγχρονο και άνετο κτίριο είχε ξεπεράσει τις 2.000 (2.061, για την ακρίβεια, 1.714 άνδρες και 347 γυναίκες, όπως αναφέρει ο Η. Βενέζης στο Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος), ενώ οι εργασίες της Τράπεζας συνεχώς διευρύνονταν. Έτσι, πριν ακόμα εγκαινιαστεί το Κεντρικό Κατάστημα (1938), είχαν ξεκινήσει συζητήσεις για την επέκτασή του. 

Για τις ανάγκες των κεντρικών υπηρεσιών.

Το κτίριο εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2004. Η μελέτη εκπονήθηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο του Αλέξανδρου Τομπάζη και η κατασκευή έγινε με επίβλεψη της Τεχνικής Υπηρεσίας της Τράπεζας.

Το κτίριο Πληροφορικής, είναι το πρώτο κτίριο στην Ελλάδα που κτίστηκε από την αρχή με σκοπό να στεγάσει μηχανογραφικό κέντρο με όλες τις ειδικές απαιτήσεις ασφάλειας και λειτουργίας. Η μελέτη του «Μηχανολογιστικού Κέντρου της Τράπεζας της Ελλάδος» ανατέθηκε το 1977 στο αρχιτεκτονικό γραφείο της Μ. Σηφάκη-Καλογρούλη, με αρχιτέκτονες τις Μ. Σαντζερμάνο-Λυμπεροπούλου και Κ. Χατζηδημητρίου-Σταθοπούλου. 

Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της Τράπεζας της Ελλάδος η δημιουργία ενός ιδρύματος εκτύπωσης τραπεζογραμματίων και αξιών απασχολούσε τη Διοίκηση, καθώς η οργάνωση μίας ειδικής τεχνικής υπηρεσίας με το αναγκαίο τεχνικό προσωπικό και μηχανολογικό εξοπλισμό θα ενίσχυε την ασφάλεια και την προστασία από τον κίνδυνο της παραχάραξης. Η ύπαρξη ενός τέτοιου ιδρύματος θα έδινε μεγαλύτερη ανεξαρτησία στην Τράπεζα και τη δυνατότητα να αποσύρει από την κυκλοφορία, αν παραστεί ανάγκη, τίτλους αξιών και να εκτυπώνει νέους.

Άλλο ένα κτίριο, το Κέντρο Διακίνησης και Επεξεργασίας Χρηματικού, ήρθε να προστεθεί το 2005 στον κατάλογο των κτιρίων της Τράπεζας της Ελλάδος, στο κτήμα του Νομισματοκοπείου (ΙΕΤΑ), στο Χαλάνδρι. Πρόκειται για ένα αυτοτελές συγκρότημα με σύνθετο κτιριολογικό πρόγραμμα και ειδικές προδιαγραφές ασφαλείας και σύγχρονη αισθητική. 

Με την ένταξη της Ελλάδος στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ευρωσύστημα, προέκυψε η ανάγκη εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεων για τη φύλαξη, επεξεργασία και διακίνηση του ενιαίου πλέον νομίσματος, του ευρώ, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη.

Το κλασικού ύφους κτίριο του Υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος βρίσκεται επί των οδών Τσιμισκή και Ι. Δραγούμη και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα νεότερα μνημεία της πόλης της Θεσσαλονίκης, χάρη στην αρχιτεκτονική του σύνθεση και μορφολογία, αλλά και χάρη στην προνομιακή του πολεοδομική θέση. Αυτή επιλέχθηκε το 1922 (μετά την πυρκαγιά του 1917, στο πλαίσιο των διαδικασιών ανασχεδιασμού της πόλης από την ομάδα του γάλλου πολεοδόμου E.Hebrard) για τη δημιουργία τραπεζικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας.

Τα Υποκαταστήματα της Τράπεζας στην περιφέρεια, αποτελούν σημεία αναφοράς και θαυμασμού, καθώς, όχι μόνο έπαιζαν και παίζουν ως σήμερα σημαντικό ρόλο στην τοπική οικονομία (και στην εξυπηρέτηση στόχων κοινωνικής πολιτικής), αλλά και γιατί τα κτίριά τους, ως κτίρια–σύμβολα της πόλης που τα φιλοξενεί, αναδύονται σε τοπόσημα. Συνθέτουν την αρχιτεκτονική κληρονομιά και είναι ζωντανή και ανεκτίμητη μαρτυρία της ιστορικής μας μνήμης εκφράζοντας τον πλούτο και την ποικιλία των πολιτιστικών αλλαγών ενός τόπου.